(ومایستوی البحران هذا عذب فرات سائغ شرابه و هذا ملح اجاج ومن کل تاکلون لحما طریا و تستخرجون حلیه تلبسونها وتری الفلک فیه مواخرلتبتغوا من فضله ولعلکم تشکرون ):(این دو دریا با هم یکسان نیستند، یکی شیرین و گوارا و دیگر شور وتلخ و شما از هر دوی آنها گوشت تازه گرفته ، می خوریدو اشیاء زینتی استخراج کرده ، می پوشید و کشتی ها را می بینی که در دریا آب رامی شکافند، تا شما از فضل خدا چیزی به دست آورید و شاید شکرگزار نعمتهای اوشوید.)(عذب ) یعنی آب پاکیزه و (فرات ) آبیست که سوز عطش را می شکند و خنک است . (سائغ ) یعنی آبی که از شدت گوارایی با سهولت به حلق فرو می رود. (اجاج )یعنی آب تلخ مزه و (ملح ) یعنی آب شور (لحم طری ) یعنی گوشت لطیف و تازه که منظور از آن در اینجا گوشت ماهی یا مرغان دریایی است .و مراد از (حلیه ) زینتهایی است که از دریا استخراج می کنند مانند مروارید ومرجان و انواع صدفهاهمچنانکه در جای دیگری می فرماید(یخرج منهما اللؤلؤوالمرجان (10) از آندو دریا مروارید و مرجان بیرون می آورد).معنای ظاهری آیه روشن است اما در واقع مؤمن و کافر را به دو دریای شیرین وشور مثال می زند و یکسان نبودن آنها را در کمال فطری بیان می کند، اگرچه که دربسیاری از خواص انسانی مشارکت دارند، ولی مؤمن بر همان فطرت اصلی خودش باقی است و بواسطه آن به سعادت دائمی در حیات اخروی نایل می شود ولی کافر ازآن فطرت منحرف شده و به زودی به کیفر اعمالش معذب می گردد